Pomimo pierwotnych planów zejścia z powrotem do Piątki, decydujemy pod wpływem chwili że idziemy jednak do Pańszczycy. Tutaj zejście w dość przyjemnym śniegu, choć raz zapadłem się w bieli nawet po udo. W samej dolinie zaliczam jeszcze wywrotkę na śliskim kamieniu. Niegroźną, tylko troszkę stłukłem sobie łokieć.

               

W dole tkwią chmury, u góry to zależy od chwili. W każdym razie mamy dziś duże urozmaicenie tym chmurzysto-słonecznym spektaklem. Nie mamy jednak czasu na podziwianie widoków, przed nami jeszcze dość sporo drogi. W końcu autko stoi sobie w odległej Palenicy.

       

Czarnym łącznikiem, a później zielonym szlakiem idziemy i idziemy. Powoli zaczyna się zmierzchać jak postanawiamy zahaczyć jeszcze o Gęsią Szyję. Wychodzimy na wierzchołek. Niestety w szarości.

Ale chwila... Coś tam zaczyna prześwitywać u góry, jakieś zarysy pewnie Koszystej czy Wołoszyna. Jeszcze kilka minut i cała okolica pięknie się nam odsłania. Jest już po zachodzie ale postanawiamy zostać tutaj jeszcze chwilę. Mgły i chmury zalegają w dolinach czy też przewalają się po niższych grzbietach, wyższe ośnieżone partie Tatr mamy jak na dłoni a nad wszystkim świeci chudy obecnie księżyc. Nie chce się odchodzić, choć ja przecież jeszcze dziś wracam do Krakowa.

                   

Kiedy decydujemy się opuścić wierzchołek niemal od razu zapalamy czołówki. Dzień w pełni wykorzystany. Jeszcze na Rusinowej udaje się nam gdzieś tam wypatrzeć kontury ośnieżonych szczytów Tatr Wysokich. Później to już zostaje tylko las. No i wspomnienia. I zdjęcia w aparacie. To był naprawdę ładny dzień.